Λίγα λόγια για το όνομα του blog.

Κάποτε, στα αρχαία χρόνια, τότε που ο μύθος μπλεκόταν με το αληθινό κι οι άνθρωποι ζούσαν στην ίδια διάσταση με ήρωες και θεούς, Tιτάνες και αθανάτους, Πήγασους και Μέδουσες, Νύμφες και Κενταύρους, ζούσε ένας βασιλιάς, ο πιο αρχαίος βασιλιάς του Άργους, ο Ίναχος. Ο Ίναχος είχε μια κόρη, την Ιώ. Μια πανέμορφη κοπέλα, που όλοι για την ομορφιά της την αποκαλούσαν Καλλιθύεσσα, Καλλιθυία και Καλλιθόη. Όμορφη στη θέα, λοιπόν, η αρχαία πριγκίπισσα… Καλλιθόη…


Μια όμορφη θέα σε στιγμές, σε σκέψεις, σε αισθήματα, στη ζωή, την πάντα δυσνόητη, την άλλοτε σκοτεινή κι άλλοτε γεμάτη λάμψη, θα ‘θελα κι εγώ να προσφέρω μέσα από το μικρό αυτό παραθυράκι, σε όσους τυχαία ή επίτηδες κοιτάξουν από αυτό… Ελπίζω να τα καταφέρω...Και κάπως έτσι, ζήτησα από την αρχαία Ιώ, να μου δανείσει το όνομα "Καλλιθόη"… Καλώς ήρθατε…


Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014


        
                                        Φθινόπωρο... 


           Αγριόπαπιες πετούνε στον φθινοπωρινό σήμερα ουρανό. Ο αέρας είναι φρέσκος και  δροσερός και κάτι στην ατμόσφαιρα μου θυμίζει Χριστούγεννα... Σύννεφα βαριά στέκονται στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα, εκεί που οι Αρχάγελλοι φυλάσσουν αιώνια τους Πύργους των Τεσσάρων Σημείων, Ανατολής, Δύσης, Βορρά και Νότου... Σύννεφα αναποφάσιστα, που δεν ξέρουν ακόμα πότε θ' αστράψουν και θα λάμψουν και θα φέρουν καταιγίδα...Μα θα έρθει, το ξέρω, η βροχή. Κάποια στιγμή μέσα στη μέρα ή τη νύχτα θα' ρθει. Και θα κάνει το δάσος ολοπράσινο κι ο αέρας θα μυρίσει πεύκο και βρεγμένο χώμα. Κι εγώ, όρθια στο σημείο που μου όρισε ο Πλάστης να υπάρχω, θ' αναπνεύσω βαθιά και θα αισθανθώ λίγο πιο ζωντανή.