Χριστούγεννα 2020...
"Φως των ματιών μου και της καρδιάς μου σοδειά,
δική μου επιτέλους σε μια αμετάβλητη θύμιση...
Ω, όταν εύκολο σου ήταν ν' αποχωρήσεις,
για μένα άφησες το πιο δύσκολο προσκύνημα...
Ω καμηλιέρη, ξεκίνησε το καραβάνι, μα για το Θεό, βόηθησέ με,
το φορτίο που έπεσε να σηκώσω και συνοδοιπόρο τη λύπη μου αυτή να νιώσω...
Το πρόσωπό μου σκονισμένο, τα μάτια μου υγρά...
Από σκόνη και δάκρυα ο γαλαζοπράσινος ουρανός τα τούβλα πλάθει
για το σπίτι της χαράς...
Κι όμως, καταφύγιο δεν έχω, κι ο χρόνος έχει πια περάσει...
Τί άραγε να παίξω πάνω στο σκάκι της νύχτας και της μέρας;
Ο θάνατος την παρτίδα κέρδισε..."
Και κάπως έτσι, μετά από μια δύσκολη χρονιά, με εικόνες που μας
πλήγωσαν βαθιά και μας έκαναν να γνωρίσουμε κάτι από τα αδιέξοδα των
προγόνων που έζησαν πολέμους και πανδημίες, οι στίχοι του Χαφέζ, ενός
αριστουργηματικού Πέρση ποιητή των προμεσαιωνικών χρόνων, που έγραψε μια
σπονδή στην αγαπημένη του που έφυγε νωρίς, σαν να μιλούν για κάτι από τη
δική μας θλίψη...
"Avra kehdabra"...έγραφαν τα κιτάπια των μυστών
σε μια αρχαία αραμαϊκή γραφή... "Τα λόγια μου
δημιουργούν αυτό που λέω".... Ή όπως θα το έθετε ο Αϊνστάιν, με τη δική του προσέγγιση της κβαντικής φυσικής,
θέτω μορφή με τα λόγια μου σε μια άμορφη ενέργεια γύρω
μου...
Ας επιλέξω, λοιπόν, μέσα από τα λόγια να δημιουργήσω κάτι
όμορφο... Θαύμα, Ευτυχία,
Ίαση.... Η μαγεία των Χριστουγέννων ας φέρει όλα αυτά....
Καλά
Χριστούγεννα...
